Rozpoznanie włókna

Nim przystąpimy do szycia dobrze jest wiedzieć jakie włókna zostały użyte do wyprodukowania naszego wyrobu lub tkaniny.  Unikniemy w ten sposób niespodzianek podczas prasowania, wykańczania i szycia. Naj lepiej określić  wzrokiem i dotykiem poszczególne rodzaj włókien, naturalne np: wełny, bawełny lub len nie jest trudno rozpoznać, ale rozpoznanie włókien chemicznych jest już znacznie trudniejsze.
Szeroki asortyment i zewnętrzne podobieństwo włókien chemicznych powoduje, że zastanawiamy się czy mamy do czynienia z włóknami naturalnymi czy chemicznymi. W laboratorium bardzo łatwo możemy to sprawdzić, ale w warunkach domowych lub w sklepie już nie jest tak prosto.
Dlatego najprościej jest zastosować metodę spalania. Polega ona na tym że bierzemy kawałek nitki lub nitek wyrobu i umieszczamy w płomieniu zapałki, palnika lub świeczki. Obserwujemy w jaki sposób się zapala, następnie jak się pali i jaki wydziela podczas palenia zapach i co pozostało po spaleniu.


Włókna naturalne roślinne (bawełna, len, konopie):
Łatwo się zapalają , płoną dużym jasnym płomieniem, zapach jaki wydzielają to palony papier. Po spaleniu pozostaje lotny popiół o szarej barwie.
Włókna naturalne zwierzęce wełna :
smaży się , płomień jest krótki, wydziela się zapach palonych włosów lub rogu. Po wyjęciu z płomienia gaśnie pozostawiając czarną lub brązową bezkształtną masę, łatwo się kruszy, przy roztarciu w dotyku szorstkie.

Jedwab naturalny:
pali się trudno, zapach palonych włosów (mniej dotkliwy niż przy paleniu wełny), otrzymujemy popiół w postaci spieczonej kulistej masy, która bez trudu daje się rozkruszyć.
Włókna sztuczne (jedwab wiskozowy, włókna bawełno-podobne textrai włókna wełnopodobne – argona – merona :
palą się szybko, jasnym płomieniem, podobnie jak włókna roślinne, popiół jest go mało o barwie jasnej, zapach palonego papieru. 

Włókna sztuczne (octanowe)
W szybkim płomieniu topią się, a następnie spalają tworząc
zwęglona czarna kulkę. Zapach octu.

Włókna poliamidowe

Palą się i jednocześnie topią. Po usunięci płomienia gasną,
pozostawiają plastyczna masę, która pomału stygnie silnie parząc. Po
ostygnięciu powstaje twarda kulka. Nie ma zapachu.

Włókna poliestrowe

Palą się podobnie jak włókna poliamidowe, są bardziej
odporne na działanie wysokich temperatur niż włókna poliamidowe.

Włókna poliakrylonitrylowe
Palą się. Po odcięciu ognia palą się nadal, pozostawiając
plastyczną masę . Po wystygnięciu pozostaje zwęglona kulka. Zapachu nie ma.

PRÓBA ROZERWANIA NITKI
Jest to metoda mniej dokładna i niestety nie daje  tak precyzyjnej odpowiedzi jakie to włókno.
Nitka którą będziemy wykorzystywać musi być długa .

NITKA BAWEŁNY
Po rozerwaniu odznacza się wystającymi , krótkimi
włókienkami. Jeżeli nitkę zwilżymy wodą na długości 1,5 cm to to po
rozciągnięciu zerwie się w miejscu suchym

NITKA LNIANA
Po rozerwaniu długie i sztywne włókienka

NITKA WEŁNIANA
Rozszczepia się tworząc luźne splątanie

NITKA JEDWABIU NATURALNEGO
Po rozerwaniu rozdziela się ,

NITKA JEDWABIU SYNTETYCZNEGO

Rozszczepia się na pojedyncze włókienka, po zwilżeniu nitki
na długości 1,5cm po rozciągnięciu zerwie się w miejscu mokrym.

W rozpoznawaniu włókien ułatwia nam także kolorowa nitka w
krajce tkaniny.

Włókna sztuczne syntetyczne tworzą mieszanki z włóknami
naturalnymi np: z wełną 

Za pomocą kolorowych nitek w krajce możemy określić skład
surowcowy wyrobów wełnianych i wełnopodobnych.

NIEBIESKA włókna wełniane

CZERWONA włókna poliestrowe ciągłe, cięte (torlen, elana)
teksturowane (jest to modyfikowanie przez nadawanie większej elastyczności ,
przewiewności i puszystości)

ZIELONA  włókna
poliakrylonitrylowe (anilana)

JASNOSZARE włókna poliamidowe cięte, ciągłe (stylon, polana)
i teksturowane

ŻÓŁTA włókna celulozowe wiskozowe (argona)
Samo ułożenie nitki w krajce też ma swoje oznakowanie .
Nitka, która biegnie najbliżej zewnętrznego brzegu jest surowcem dominującym. W
tkaninach gdzie jest pół na pół bliżej brzegu umieszcza się nitkę surowca
bardziej wartościowego.

Jeżeli kolor tkaniny jest taki sam jak oznaczenia włókien to
odznacza się je  dwoma nitkami białymi
jako obrzeże.

Na tkaninach barwionych i drukowanych umieszcza się w krajce
napis stemplowany lub drukowany w odstępach 1,5 – 2 m. W treś1)ci podając nazwę surowca i i
jego % udział.

4 komentarze

Skomentuj Anna Hofstätter Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *